Η κυρία Ιωάννα και οι σκύλοι θεραπείας

Η κυρία Ιωάννα είναι από τις πρώτες κυρίες που έρχονται στο Pet Therapy στη μονάδα. Πάσχει από αλτσχάιμερ και κάποτε ζούσε σε πολύ άθλιες συνθήκες στο σπίτι της, μέχρι που κάποια κοινωνική υπηρεσία του Δήμου που ζούσε, αποφάσισε να τη βοηθήσει, μετά από παράπονα γειτόνων για δυσοσμία.

Η κυρία Ιωάννα λοιπόν είναι μια μικροσκοπική κυρία η οποία έχει περάσει πάρα πολλές δυσκολίες, τις οποίες ευτυχώς δεν θυμάται. Την έχουν κλέψει, την έχουν κοροϊδέψει, τελικά βέβαια έχει ένα «σπίτι» που την αγαπάει και τη φροντίζει.

Κάθε μέρα η κυρία Ιωάννα, ζητάει να πάει στο ταχυδρομείο να πάρει τη σύνταξη της. Κάθε μέρα λοιπόν της λέμε ότι είναι Κυριακή και έτσι ηρεμεί. Το περίεργο είναι ότι την Κυριακή δεν κατεβαίνει ποτέ για να πάει στο ταχυδρομείο, σαν κάτι στο υποσυνείδητο, να της θυμίζει ότι «σήμερα είναι Κυριακή».

Κάθε φορά που θα με δει από το 2014 μέχρι και σήμερα, με ρωτάει πως με λένε, μου λέει ότι εκείνη όταν ήταν νέα φρόντιζε παιδάκια, ότι τα αγαπάει πάρα πολύ τα παιδάκια και συνήθως επειδή με έβλεπε με τα σκυλάκια, μου έλεγε ότι και τα σκυλάκια τα αγαπάει επίσης πολύ γιατί της δίνουν χαρά. Κάποιες φορές μου μιλάει αγγλικά, αφο`ύ έχει ζήσει στην Αγγλία για κάποιο διάστημα. Η κυρία Ιωάννα είναι μια γυναίκα μορφωμένη, έχει ταξιδέψει, έχει ζήσει τη ζωή της, ήταν πάρα πολύ καλή στη δουλειά της και φυσικά έβγαλε και αρκετά χρήματα (μέχρι που την εξαπάτησαν επιτήδειοι λόγω της κατάστασης της).

Πρόσφατα με έχει εκπλήξει με πολύ θετικό τρόπο, αποδεικνύοντας μου για μία ακόμη φορά πως η παρουσία των σκύλων θεραπείας, μπορεί να βοηθήσει το μυαλό του ανθρώπου, αν φυσικά υπάρχει παράλληλα η φαρμακευτική αγωγή, η σωστή αντιμετώπιση από το περιβάλλον, η διάθεση και η γνώση.

Η κυρία Ιωάννα θυμάται πολύ λίγα πράγματα. Λέει κάτι και σε ένα λεπτό το ξεχνάει. Ζει κάτι και σε ένα λεπτό το ξεχνάει. Έχει νευρικά ξεσπάσματα κάποιες φορές και μετά τα ξεχνάει. Για ένα περίεργο λόγο όμως, τελευταία άρχισε να θυμάται… τους σκύλους.

«Ήρθαν τα σκυλάκια?», «Μόλις μου είπαν ότι ήρθαν τα σκυλάκια, πήρα τόση χαρά». Θυμάται την παρουσία τους, θυμάται και το χρώμα τους, όχι όλων, θυμάται όμως ότι τα περισσότερα είναι μαύρα. Κάποιες φορές θυμάται και το όνομα του Μπόμπου. Έκπληξη! Μία γυναίκα που δεν θυμάται τον άνθρωπο που φέρνει τα σκυλάκια, θυμάται το όνομα του ενός και το χρώμα της πλειοψηφίας των σκύλων.

Στην τελευταία συνεδρία ρώτησα όλες τις κυρίες που μένουν, αν είναι παντρεμένες και τι δουλειά κάνουν. Όλες μου απάντησαν που έμεναν όλα τα χρόνια, δηλαδή στο παρελθόν. Η κυρία Ιωάννα μου είπε με μεγάλη άνεση: στο Νέο Ψυχικό.

Η κυρία Ιωάννα είναι απίθανη κυρία, αξιοπρεπής, χαρούμενη, γελαστή, χαίρεται και το δείχνει, καμιά φορά κλέβει τις λιχουδιές των σκύλων, ή δίνει το τυ1ροπιτάκι της στο Ντολμαδάκι παρόλο που της θυμίζω μέχρι το τελευταίο λεπτό ότι αυτό είναι δικό της.

Της Μαρίνας Λυμπεροπούλου